Rys historyczny
Liga Kobiet Polskich (do 1981 funkcjonuje nazwa Liga Kobiet) w Elblągu powstała 15 sierpnia 1945 roku. Skupiała ona kobiety, którym nie były obojętne przemiany w naszej ojczyźnie i jej odbudowa. Głównymi zadaniami naszej organizacji, wtedy, były: praca oświatowo – wychowawcza w codziennym życiu kobiety oraz rodziny, aktywizacja kobiet w życiu gospodarczym, kulturalnym i społeczno-politycznym kraju. Taki to był czas, że kobiety udzielały się wszędzie. Do najbardziej aktywnych, w tych trudnych dla naszego miasta chwilach odbudowy i przywracania normalności życiu po koszmarze wojny, należały: Stanisława Suchożerbska, Michalina Krzekotowska, Helena Czystaw, Stanisława Luś, Stanisława Gójska, Maria Wasilewska, Zofia Sobkiewicz, Felicja Czyżewska, Irena Janczewska, Wanda Spole. Oparciem naszej organizacji były zakłady pracy – tam organizowano koła Ligi Kobiet. Koła te działały bardzo prężnie aż do roku 1976, kiedy to decyzją ówczesnych władz państwowych, jednym zarządzeniem, koła Ligi Kobiet z zakładów pracy wyprowadzono. Wtedy powstały koła przy komitetach osiedlowych. Liga zajmowała się opieką nad rodzinami patologicznymi, osobami starszymi i organizacją różnych form życia kulturalnego. Trud ponownego organizowania kół w zakładach pracy rozpoczął się po Nadzwyczajnym Zjeździe Ligi w listopadzie 1981 roku, na którym Liga Kobiet zmienia nazwę na Liga Kobiet Polskich. W roku 1989 koła ponownie znikają z zakładów pracy, tym razem za sprawą prywatyzacji. Historia zatoczyła koło. Od roku 1976 prężnie działała Poradnia Gospodarstwa Domowego, którą do chwili likwidacji kierowała Wanda Stężała. W tej poradni prowadzone były kursy zawodowe, których celem było przygotowanie ludzi w zawodzie m.in.: szwacza, kelnera, kucharza, uprawniające do podjęcia pracy.
W 1990 roku nastąpiła likwidacja terenowych organizacji LKP w Polsce. Zarząd Miejski LKP w Elblągu nie uległ jednak nieprzemyślanym decyzjom i pozostał. Był to jednak bardzo trudny okres. Pozbawiono naszą organizację dotacji i środków na utrzymanie. Pozostał jedynie lokal. Nasze ligówki pracujące społecznie organizowały kursy gospodarstwa domowego, kroju i szycia. Uczestnikami ich była młodzież pochodząca z rodzin popegeerowskich. Pomoc finansową na tę działalność otrzymywałyśmy z Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, Wojewódzkiego Urzędu Pracy. Dla dzieci w wieku 5 – 7 lat prowadziłyśmy kurs języka angielskiego z rytmiką.
Jeszcze w roku 1979 Liga Kobiet w Elblągu zrzeszała 1620 kobiet w 32 kołach, ale już dwa lata później liczba członkiń i kół spadła blisko o połowę. Dzisiaj nasza organizacja zrzesza 178 kobiet. Różnica ogromna, nie zapominajmy jednak, że przed rokiem 1989 Liga Kobiet Polskich była finansowana z budżetu państwa. Obecnie finansować musimy się same, a o etacie można tylko mówić w kategoriach wspomnieniowych.
Nasuwa się pytanie, istotne i nader ważne dla dalszego kształtowania przyszłych działań naszej organizacji. Co stanowiło jej siłę, że potrafiła wyjść zwycięsko z kryzysów bez większych strat, jakie zwykle ponosi się w podobnych sytuacjach? Była to chyba świadomość, wśród działaczek Ligi, powinności wynikających z celów istnienia ruchu kobiecego. Cele te określa deklaracja ideowa przyjęta w zaraniu działalności Ligi i jej statut. Cele te pozostają niezmienne.